kunstwegen - unterwegs in einem offenen Museum fuer zeitgenoessische Kunst, Natur und Geschichte. Hier lockt ein Urlaub mit dem Fahrrad im Vechtetal mit Kunst als Leitmotiv.

Luciano Fabro

Luciano Fabro, Tumulus, 1999 Luciano Fabro, Tumulus, 1999 Luciano Fabro, Tumulus, 1999 (Detail)
Luciano Fabro, Tumulus, 1999 Luciano Fabro, Tumulus, 1999 Luciano Fabro, Tumulus, 1999 (Detail)

tumulus

 

De grafheuvel als een groot en langzaam wegvarend schip. Dit beeld kreeg Luciano Fabro al bij zijn eerste bezoek aan de Spöllberg. Hij raakte onder de indruk van de prehistorische aanblik van dit geheel. Overal ter wereld kwam hij telkens weer in aanraking met begraafplaatsen die ook als offerplaatsen dienden.

Graven zijn plekken van overgang, van verinnerlijking, van herdenking. In tal van culturen is de bijzetting het begin van de grote reis voor de ziel. Zoals de vroegere volkeren meestal rondtrokken, maakten ook de grafheuvels op Fabro de indruk dat ze hier slechts voor korte tijd voor anker gingen. Een tijdelijke stopplaats op hun stille reis door de wereld.

De enorme ankerketting, ongeveer 270 meter lang, met ruim 700 schakels vond Fabro eigenlijk per toeval bij een reusachtig schrootdepot in de haven van Ravenna. Ondanks het feit dat de ketting kort ervoor nog in gebruik was op een van de grote oceaanschepen, viel het bijna honderdjarige verleden van de ketting nauwelijks meer te reconstrueren. Nu lijkt haar geschiedenis zich vervuld te hebben: Het lijkt erop dat deze ketting aan het einde van een lange reis haar laatste rustplaats heeft gevonden op de Spöllberg. Nu ligt ze ver van de wereldzeeën op de stille heide, eerbiedig in de nabijheid van deze historische begraafplaats.

Net als de historische vondsten in de bodem verdwijnen de herinneringen aan de ankerketting langzaam in de tijd; het ijzer keert terug naar de aarde. Er blijven sporen, legendes, archeologische vermoedens en tekens over. In de ankerketting, die door haar gewicht steeds dieper in de bodem wegzinkt, gaan water en aarde symbolisch in elkaar over, terwijl het vage spoor van de geschiedenis van de Spöllberg via Ravenna, New York, Sjanghai of Sydney ergens in de wijde wereld doodloopt. Langzamerhand zal het groen de ringen overwoekeren en de heuvel opnieuw markeren als een bijzondere plek waar getuigen uit ons verleden in stilte rusten. Hier voltrekt zich een overgang tussen de werelden, tussen dood en leven, aanwezigheid en herinnering, tussen het zichtbare en verborgene.

Staal, lengte ca. 240 m

 

 

over de kunstenaar

1936 geboren in Turin

2007 overleden in Mailand